W rozumieniu Kodeksu cywilnego Ukrainy każda osoba ma możliwość swobodnego wyboru form i sposobów manifestowania swojej osobowości, które nie są zabronione przez prawo i nie są sprzeczni z moralnymi standardami, które kształtują się w społeczeństwie. Dlatego kwestia korzystania z osobistego niematerialnego prawa do indywidualności przez uczniów i studentów instytucji edukacyjnych oraz zasadności zawężenia tego prawa przez instytucje edukacyjne jest istotną. Ustanowienie wymagań dotyczących odzieży, zakaz noszenia niektórych elementów ubioru, fryzury lub wymagań dotyczących wyglądu jest naruszeniem prawa na indywidualność. Tak więc, w szczególności biorąc pod uwagę postanowienia Zatwierdzonej „Koncepcji realizacji polityki Państwa Ukrainskiego w zakresie reformy szkolnictwa średniego ogólnokształcącego„ Nowa ukraińska szkoła ”na okres do 2029 r.” zatwierdzonej dekretem Gabinetu Ministrów z dnia 14 grudnia 2016 r. ¹988-p, w Ukrainie wprowadza się zasadę centralizmu dzieci, deklaruje się reformę podejścia do nauczania oraz promuje się partnerstwo między nauczycielem a uczniem, mające na celu rozwój jego osobowości [1]. Podobne podejścia określono w zaleceniu 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) „W sprawie podstawowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie” z dnia 18 grudnia 2006 r., Który stanowi, że edukacja i cały proces edukacyjny muszą zapewniać osobisty rozwój człowieka [2]. Można argumentować, że na różnych poziomach edukacji: od przedszkola do szkoły wyższej deklarowana jest potrzeba zapewnienia instytucji edukacyjnej warunków rozwoju tożsamości uczniów i studentów. Pojęcie „indywidualności” obejmuje zestaw mentalnych właściwości cech i doświadczeń każdej osobowości, które odróżniają ją od innych osób. Struktura indywidualności obejmuje szereg cech jednostki, związanych z jej tożsamością narodową, kulturową, religijną, językową i inną, wyrażone w: - wyglądzie (fryzura, odzież); - sposób mówienia (obejmuje barwę, styl wypowiedzi, rodzaj użytych słów); - zachowania (nawyki i inne cechy charakteru); - inne cechy, które wyróżniają wnioskodawcę między innymi. Prawo do indywidualności w swojej treści leży w zdolności wnioskodawcy: a) posiadać określoną osobowość; b) wykorzystywać swoją osobowość; c) do tworzenia i zmiany ich osobowości; d) ubiegać się o ochronę w przypadku jakiegokolwiek naruszenia prawa do indywidualności. Ochrona tego prawa jest wykonywana na podstawie iw sposób przewidziany w rozdziale 3 i art. Art. 275–280, 1166–1168 Kodeksu cywilnego Ukrainy. Stwierdzamy, że po pierwsze, instytucja edukacyjna jest pozbawiona prawa do dyktowania warunków, które utrudniają korzystanie z prawa do jednostki świadczącej usługi edukacyjne. Po drugie, każdy osoba ubiegająca się o edukację ma możliwość sądowego odwołania się od naruszonego prawa. Naszym zdaniem jedynie aktywna praktyka sądowa kwestionująca działania administracji instytucji edukacyjnej, których celem było utrudnienie korzystania z prawa do indywidualności, może zmienić podejście do procesu edukacyjnego. Z tego powodu na poziomie legislacyjnym proponuje się zakazać lokalnym instytucjom edukacyjnym tworzenia takich warunków, które utrudniałyby korzystanie z prawa do indywidualności przez uczniów i studentów.
Lista wykorzystanej literatury:
1. Koncepcja realizacji polityki państwa w zakresie reformy powszechnego szkolnictwa średniego „Nowa szkoła ukraińska” na okres do 2029 r. Została zatwierdzona dekretem Gabinetu Ministrów Ukrainy z dnia 14 grudnia 2016 r. Nr 988-p. Tryb dostępu: https://zakon.rada.gov.ua/laws/show/988-2016-%D1%80
2. Zalecenie 2006/962 / WE Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) „W sprawie podstawowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie” z dnia 18 grudnia 2006 r.
3. Kodeks cywilny Ukrainy. Tryb dostępu: https://zakon.rada.gov.ua/laws/main/435-15
|
Öÿ ðîáîòà ë³öåíçóºòüñÿ â³äïîâ³äíî äî Creative Commons Attribution 4.0 International License
Çíàéøëè ïîìèëêó? Âèä³ë³òü ïîìèëêîâèé òåêñò ³ íàòèñí³òü Ctrl + Enter
